ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΣΜΑ ΣΤΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΡΙΜΙΚΛΙΝΗΣ
Το γραφικό χωριό της Τριμίκλινης βρίσκεται 27 περίπου χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης της Λεμεσού, στη μέση περίπου απόσταση του δρόμου προς το Τροόδος και είναι κτισμένο μέσα στο μεγαλύτερο λεκανοπέδιο της Κύπρου.Από τα παλιά χρόνια ήταν απαραίτητος σταθμός ξεκούρασης για αυτοκίνητα και επιβάτες.
Το χωριό περιτριγυρίζεται από συνεχόμενες ψηλές βουνοκορφές, με ψηλότερο βουνό το Ζάλακα, με εξαίρεση στη Νότια πλευρά της κοινότητας, όπου υπάρχει ένα μεγάλο φαράγγι, που δροσίζεται με τα γάργαρα νερά του ποταμού Κούρη. Το χωριό είναι με τέτοιο τρόπο κτισμένο, που είναι αδύνατο να το δεις ολόκληρο από ένα σημείο.
Το χωριό είναι κτισμένο σε μέσο υψόμετρο 570 μέτρων, δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 680 χιλιοστόμετρα και στην περιοχή του καλλιεργούνται τα αμπέλια (οινοποιήσιμες και επιτραπέζιες ποικιλίες), αμυγδαλιές, ελιές και φρουτόδενδρα. Η μεγαλύτερη παραγωγή είναι ροδάκινα, νεκταρίνια, αχλάδια και δαμασκηνωειδή. Γνωστό είναι το κρασί και η ζιβανία που κατασκευάζουν οι κάτοικοι με τον παραδοσιακό τρόπο.
Περίπου 1½ χιλιόμετρο βόρεια του χωριού, υπάρχει το φράγμα της Τριμίκλινης, χωρητικότητας 340.000 κυβικών μέτρων. Από αυτό το φράγμα που βρίσκεται κτισμένο πάνω στον ποταμό Κούρη, αρδεύεται και έκταση του χωριού, η οποία καλλιεργείται με φυλλοβόλα οπωροφόρα δένδρα. Είναι το μοναδικό φράγμα της Κύπρου που πάντοτε είναι γεμάτο σχηματίζοντας μια τεράστια λίμνη μοναδικής φυσικής ομορφιάς όπου χρησιμοποιείται ως βιότοπος για διάφορα πουλιά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Από συγκοινωνιακής άποψης, η Τριμίκλινη βρίσκεται στον κύριο δρόμο Λεμεσού-Πλατρών-Τροόδους, ο οποίος την συνδέει με την πόλης της Λεμεσού και όλα τα ορεινά θέρετρα του Τροόδους.
Το χωριό γνώρισε αρκετές αυξομειώσεις του πληθυσμού του. Οι κάτοικοι του το 1881 ήταν 134 για να αυξηθούν στους 172 το 1891, στους 194 το 1901, στους 230 το 1911, στους 279 το 1921, στους 303 το 1931 και στους 333 το 1946. Το 1960 οι κάτοικοι μειώθηκαν στους 330, για να αυξηθούν και πάλι στους 358 το 1976 και να μειωθούν στους 279 το 1982. Στην απογραφή του 2001, οι κάτοικοι της κοινότητας ήταν 167.
Σύμφωνα με την τελευταία καταγραφεί του 2011 από την Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου οι κάτοικοι έφταναν στους 307.
Το χωριό υπήρχε κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια και βρίσκεται σημειωμένο σε παλιούς χάρτες από την εποχή της βενετοκρατίας ως Trimichini.
Το όνομα του χωριού Τριμίκλινη σύμφωνα με την παράδοση το έχει πάρει από τρεις εκδοχές.Η πρώτη εκδοχή είναι από το θερμό κλίνη που κατά την αρχαία εποχή θεωρείτο ένα σταθερότατο κλίμα τόσο το καλοκαίρι όσο και τον χειμώνα. Στο χωριό αποστέλλονταν ασθενείς για θεραπεία λόγω του σταθερότατου κλίματος. Για τον λόγο αυτό η Τριμίκλινη γράφεται με όλα γιώτα και το τελευταίο ήττα.
Η δεύτερη εκδοχή είναι από τις λέξεις Θερμή Κρήνη και συνδέοντας το με μια πηγή που υπάρχει στο χωριό και της οποίας το νερό το καλοκαίρι είναι κρύο και τον χειμώνα θερμό. Για τους κατοίκους του χωριού η εκδοχή αυτή φαίνεται να είναι η επικρατέστερη. Υπάρχει μια σύγχυση σε αναφορές που θέλουν την πηγή να μην υπήρξε θερμή και ότι πρόκειται για αγίασμα της Παναγίας. Το αγίασμα όμως βρίσκεται βορειοανατολικά του χωριού, μέσα σε ένα αργάκι, κάτω από το βουνό Ζάλακας. Η προαναφερθείσα όμως θερμή πηγή, βρίσκεται μέσα στο χωριό και είναι γνωστή ως πηγή του Ζήνωνα. Βάση αυτής της εκδοχής η Τριμήκληνη γράφεται με το πρώτο γιώτα και τα άλλα με ήττα.
Από μια τρίτη εκδοχή πιστεύεται ότι η ονομασία προήλθε από το φυτό Τριμιθιά, από όπου και προήλθαν και άλλα πολλά τοπωνύμια στη Κύπρο. Η αρχική ονομασία πρέπει να ήτανε Τριμιθινή, που σημαίνει περιοχή κατάφυτη από τριμιθιές. Αυτό συμφωνεί και με την μεσαιωνική ονομασία του χωριού στους παλιούς χάρτες ως Trimichini.
Στη Τριμίκλινη υπάρχει αρχαιότατο γεφύρι το οποίο είναι κατασκευασμένο στην κοίτη του ποταμού Κούρη και έχει κτισθεί κατά την εποχή των Ενετών. Είναι δε κτισμένο από πέτρες της κοίτης του ποταμού και αποτελείται από τρεις συνεχόμενες καμάρες. Από το σημείο αυτό γινόταν η σύνδεση της Επαρχίας Πάφου προς το Καλό Χωριό, τα Λεύκαρα και τη Λευκωσία. Μετέπειτα κατά τη χριστιανική εποχή, η Αγία Ελένη ξεκινώντας από το Σταυροβούνι, πέρασε από το γεφύρι και μετέφερε τον Τίμιο Σταυρό και το Άγιο Σχοινίο, στο αρχαίο μοναστήρι του Σταυρού στο χωριό Κουκά και στο Όμοδος.
Στην Τριμίκλινη υπάρχει το μοναδικό στη Κύπρο διπλογέφυρο, το οποίο κτίσθηκε η πρώτη φάση του, το 1901 όπου χρησιμοποιείτο για να περνούν τα κάρα και η δεύτερη φάση του το 1917, με την εμφάνιση των πρώτων μηχανοκίνητων οχημάτων. Από το σημείο αυτό γινόταν η σύνδεση Λεμεσού – Τριμίκλινης – Τροόδους.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της περιοχής είναι ο πρώτος δρόμος που κατασκευάσθηκε από τα Αγγλικά στρατεύματα στην Επαρχία Λεμεσού και ξεκινούσε από Λεμεσό, Ύψωνα, Άλασσα, Λάνια, Συλίκου, Τριμίκλινη, Κουκά, Πέρα-Πεδί, Πλάτρες και Τροόδος όπου είχε ανεγερθεί τότε η εξοχική κατοικία του πρώτου κυβερνήτη της Κύπρου. Ένα μεγάλο μέρος του δρόμου, διατηρείται λιθόστρωτος και καταβάλλονται προσπάθειες από τις επηρεαζόμενες κοινότητες για την επανακατασκευή του.
Με εισφορές των κατοίκων της κοινότητας κτίσθηκε και λειτούργησε το 1926 το πρώτο Δημοτικό Σχολείο με 49 μαθητές. Είναι κτισμένο με πέτρες της περιοχής και είναι μονόχωρος. Τώρα αποτελεί μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς του χωριού και είναι ιδιοκτησία της κοινότητας. Αναπαλαιώθηκε από το Κοινοτικό Συμβούλιο και δεσπόζει του κοινοτικού πάρκου μαζί με το αμφιθέατρο. Σήμερα λειτουργεί νέο Περιφερειακό Δημοτικό Σχολείο, όπου φιλοξενούνται παιδιά 12 κοινοτήτων.
Στην Τριμίκλινη, δίπλα από τον υπεραστικό δρόμου Λεμεσού-Πλατρών, έξω από τα καφενεία του χωριού, εκ παραδόσεως διατηρείται καθημερινά το γραφικό λαϊκό παζαράκι, όπου εκεί προσφέρονται προς πώληση παραδοσιακά προϊόντα, όπως ζιβανία, κρασιά, σιουσιούκο, όλων των ειδών γλυκά και όλα τα φρούτα που παράγουν οι χωριανοί. Είναι το μοναδικό τέτοιο παζαράκι που συναντάς στη Κύπρο.Στη Τριμίκλινη υπάρχουν εστιατόρια, καφενεία, σταθμός βενζίνης, υπεραγορές, κρεοπωλείο, Φυτώριο/Ανθοπωλείο, όπου οι ντόπιοι και οι ξένοι μπορούν να εξυπηρετηθούν και να περάσουν λίγη ώρα ξεκούρασης στο μοναδικό καταπράσινο περιβάλλον του χωριού.