Βορειοδυτικά της πόλης της Λεμεσού σε απόσταση 17 περίπου χιλιομέτρων βρίσκεται το χωριό Κορφή.
Ο αρχικός οικισμός της Κορφής ήταν κτισμένος, σε μια απότομη πλαγιά, περίπου 2 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του νέου οικισμού. Στις 28 Ιανουαρίου του 1969, κατά την διάρκεια ραγδαίων βροχών που έπεσαν στην περιοχή, σημειώθηκαν μεγάλες κατολισθήσεις που προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές στα σπίτια του χωριού.
Μετά από μελέτες που έγιναν από την κυβέρνηση, η περιοχή κρίθηκε επικίνδυνη και οι κάτοικοι του χωριού μεταστεγάστηκαν σε νέο οικισμό που κτίστηκε ψηλότερα σε υψόμετρο 550 μέτρων, σε πιο ασφαλισμένη περιοχή. Για δύο ολόκληρα χρόνια οι κάτοικοι του χωριού διέμεναν σε αντίσκηνα μέχρι να ετοιμαστούν τα νέα σπίτια τους. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού βάσει της συμφωνίας που εγκρίθηκε από το υπουργικό συμβούλιο της δημοκρατίας, θα έπαιρναν με κλήρο την αντίστοιχη γη που είχαν στο παλιό χωριό. Ο σημερινός οικισμός σχεδιάστηκε και κτίστηκε με κανονική ρυμοτομία και δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον από ιστορική άποψη.
Αντίθετα το εγκαταλειμμένο χωριό, με τα απομεινάρια μιας προηγούμενης ζωής καλά κρυμμένα μέσα στην πυκνή βλάστηση που προκαλεί με την άγρια ομορφιά της, παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον. Είναι κτισμένο σε απότομη πλαγιά σε υψόμετρο 520 μέτρων και διατηρεί τη λαϊκή παραδοσιακή αρχιτεκτονική του.
Το τοπίο είναι διαμελισμένο από τα ποτάμια δίκτυα του ποταμού Λιμνάτη που είναι παραπόταμος του Κούρη και του Γαρύλλη. Οι κοιλάδες στην περιοχή είναι στενές και οι πλαγιές απότομες.
Η Κορφή δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 595 χιλιοστόμετρα και στην περιοχή της καλλιεργούνται τα αμπέλια, κυρίως οι οινοποιήσιμες ποικιλίες, τα δημητριακά, τα νομευτικά φυτά, οι αμυγδαλιές, οι χαρουπιές και οι ελιές. Στην περιοχή υπάρχουν μεγάλες ακαλλιέργητες εκτάσεις όπου φυτρώνει άγρια φυσική βλάστηση κυρίως από αγριοελιές, σχινιές, αγριοχαρουπιές και σπαλαθκιές.
Από συγκοινωνιακής άποψης η κοινότητα της Κορφής συνδέεται με το χωριό Καπηλειό (5,5 χλμ) στα βόρεια, στα βορειοδυτικά με το χωριό Λιμνάτη (4 χλμ), στα ανατολικά με το χωριό Απαισιά (2 χλμ) και στα νοτιοανατολικά με την πόλη της Λεμεσού.
Η κοινότητα γνώρισε πολλές πληθυσμιακές αυξομειώσεις. Το 1881 οι κάτοικοι της κοινότητας ήταν 103 που το 1891 αυξήθηκαν στους 133. Το 1901 οι κάτοικοι μειώθηκαν στους 129 για να αυξηθούν στους 147 το 1911, στους 143 το 1921 και στους 139 το 1931. Οι κάτοικοι αυξήθηκαν το 1946 στους 164 και το 1960 στους 171 για να μειωθούν στους 167 το 1973. Το 1976 αυξήθηκαν στους 170 και το 1982 στους 174. Σήμερα οι κάτοικοι του χωριού ανέρχονται στους 230.
Το χωριό πήρε τον όνομα Κορφή εξ αιτίας της τοποθεσίας που είναι κτισμένο, πάνω στην κορυφή του βουνού.
Η λέξη κορφή, αποτελεί συντομευμένο τύπο της λέξης κορυφή και δεν είναι παλιάς προελεύσεως.
Το παλιό χωριό δεν φαίνεται να είναι και τόσο αρχαίο και δεν βρίσκεται σημειωμένο ούτε σε μεσαιωνικές πηγές ούτε σε μεσαιωνικούς χάρτες.
Είναι οικισμός που ιδρύθηκε πιθανώς κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Ο G. Jeffery κατά την επίσκεψη του στην Κύπρο το 1918, σημειώνει ότι το χωριό είναι σύγχρονο και χωρίς ενδιαφέρον.
Σε χάρτες του 1913 το χωριό φαίνεται διαχωρισμένο και σημειώνεται χωριστά ως Κάτω Κορφή και ως Πάνω Κορφή.
Σήμερα η κοινότητα, λόγω του κλίματος, της κοντινής απόστασης από την πόλη της Λεμεσού καθώς επίσης και της καταπληκτικής θέας, παρουσιάζει μια μεγάλη οικιστική ανάπτυξη.
Σύμφωνα με την τελευταία καταγραφεί του 2011 από την Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου οι κάτοικοι έφταναν στους 199.